Een wereld vol prikkels

Iedere 'Touretter' zal erover kunnen meepraten: momenten van gêne of zelfs gevaarlijke situaties, veroorzaakt door een bepaalde tic of dwanggedachte. Zo herinner ik me het pijnlijke moment waarop ik ooit op een verjaardag zo krampachtig probeerde een tic onder controle te houden, dat ik zo hard in een radijsje kneep dat het als een projectiel met grote kracht werd gelanceerd en recht op het hoofd van die leuke jongen afvuurde. Of die keer dat ik in gezelschap van mijn nieuwe vriendje mijn vocale tics de vrije loop liet omdat ik dacht dat ze nauwelijks hoorbaar waren, maar ik vergeten was dat ik naar muziek luisterde op een hoofdtelefoon waardoor ik ze weliswaar niet hoorde maar m'n vriendje des te meer. Gelukkig ben ik er nooit op afgerekend en konden mijn 'slachtoffers' er wel om lachen, maar het gevoel van schaamte zal ik nooit vergeten.


Erger wordt het als een tic of dwanggedachte tot een gevaarlijke situatie leidt, wat nogal eens voorkomt in het verkeer. Ooit las ik in een bepaald artikel dat een behoorlijk aantal verkeersongevallen veroorzaakt wordt door dit soort dwanghandelingen. Ook hier kan ik uit ervaring over meepraten, toen ik mijn eerste autootje met volle kracht in een sloot parkeerde nadat ik me 'gedwongen' voelde een bepaalde snelheid te rijden voordat ik die scherpe bocht naderde. Ook hier kwam ik er zonder al te erge schade vanaf, hoewel dat voor mijn geliefde autootje jammer genoeg niet opging.


Zo zijn er meer van dit soort situaties, waarvan ik denk dat ook mensen zonder het Tourette-etiket dit zullen herkennen. Neem bijvoorbeeld de elektronische borden die je snelheid aangeven als je de bebouwde kom in rijdt. Ligt het aan mij of nodigen deze borden uit om dat bord precies op '50' te krijgen? Of de verkeerssituatie dit nu toelaat of niet? Ik denk dat dit soort dingen voor de meeste mensen wel herkenbaar zijn, maar dat de scheidslijn tussen 'Touretter' en 'niet-Touretter' 'm zit in het koste wat kost willen uitvoeren van die gedachte. Waar iemand zonder Tourette dus gas terugneemt omdat z'n voorganger afremt, zal iemand met Tourette net iets verder gaan om toch proberen de dwanghandeling uit te voeren. Logisch, want mensen met Tourette hebben meer moeite met impulsbeheersing. We krijgen voortdurend prikkels te verwerken en onze hersenen zijn uitgerust met een soort filter dat bepaalt aan welke prikkels gehoor wordt gegeven en aan welke niet. Bij Tourette werkt dit filter minder goed, waardoor alle prikkels binnenkomen. Dit resulteert in tics en dwanggedachten.


Ik zie het als een stukje bescherming wat wij Touretters missen. Vergelijk het met een paraplu: waar anderen droog blijven, gaat een Touretter zonder paraplu door het leven waarbij menig regenbui wordt getrotseerd. Maar als de zon opeens doorbreekt, zijn wij zonder paraplu ook de eersten die dat opmerken. En genieten we des te meer van de warme streling van de zonnestralen op onze huid. En dat maakt het ongemak van de missende paraplu voor een groot deel goed.

Liefs, Marion -x-