zaterdag 22 juni 2013

Een kleine zwarte hond...

... dat is de reden dat ik al een hele tijd niets meer op mijn blog heb gepost. Nee, ik heb geen nieuw dierenvriendje (we zijn nog steeds heel gelukkig met onze katten Noeky en Nacho), maar ik heb het over een zwarte hond in de figuurlijke betekenis. De Engelse premier Winston Churchill bedacht deze naam voor zijn klinische depressie. Aangezien dit toch wat vrolijker klinkt, gebruik ik deze benaming ook. Ik heb lang getwijfeld of ik dit op m'n blog zou delen, maar ik bedacht dat de minder positieve dingen nu eenmaal ook bij het leven horen, dus waarom zou ik daar niet over schrijven?


Inmiddels weet ik dat ik, ondanks dat ik een echt kattenmens ben, ook zo nu en dan een 'zwarte hond' met me meedraag en dat dat gewoon iets is wat bij mij hoort. Ik heb al eerder periodes van depressie gehad en ik weet ook dat ik lang niet de enige ben, ook al praat men er niet vaak over. Daarom vind ik het wel goed om dit onderwerp bespreekbaar te maken. Gelukkig is er hulp in de zin van medicatie en psychotherapie, maar het meeste moet je toch zelf doen. En aangezien je bij een depressie zo'n gebrek aan energie en helemaal nergens zin in hebt, is dit nu juist zo moeilijk. Maar ik doe mijn best, zet door en probeer de moed niet op te geven, zodat ik ook deze keer weer uit het dal kruip. Ik vind veel troost in vriendschappen en in de natuur, dus ga er zoveel mogelijk op uit.

In februari hebben mijn man en ik een 17-daagse groepsrondreis door Costa Rica gemaakt. Als natuurliefhebbers konden we daar ons hart ophalen. Hoewel ik niet heel lekker in mijn vel zat, heb ik er het maximale uitgehaald en ik wil dan ook graag de leukste momenten hier met jullie delen.

We maakten een paardrijtocht door prachtige bossen...

...waar we onderweg af en toe stopten bij mooie watervallen...

...samen met twee medereizigers nam ik deel aan de canopy-tour,
waarbij we aan een driepuntstuigje langs de boomtoppen zoefden...

...we maakten een catamaran-cruise naar een prachtig Bounty-strand...

...waar we knuffelden met een wild zwijntje...

...we maakten verschillende mooie boottochten, waaronder eentje
over een krokodillen-rivier...

...we genoten op een toplocatie van een schitterende zonsondergang...

...en we aten in sfeervolle restaurants.

 In een volgende post zal ik wat foto's van de mooie Costa Ricaanse natuur laten zien.

Liefs, Marion -x-







5 opmerkingen:

  1. Je hebt een zware tijd achter de rug, ik hoop dat je er de komende tijd in slaagt er steeds verder uit weg te komen. Ik ken het (gelukkig) niet maar het lijkt mij vreselijk! Het liefst zet je de knop gewoon om, maar juist dat dat niet lukt lijkt mij zó frustrerend! Jullie vakantie naar Costa Rica klinkt overigens bijzonder goed, dat was een prettige afleiding al zat je niet altijd lekker in je vel.

    Ik wens je veel sterkte, hou vast en zet door! Het kost geduld en acceptatie, maar ik wens je toe dat je uiteindelijk in gedachten de vlag uit kunt hangen omdat je het gevoel hebt dat je bent waar je wil zijn.

    Een warme groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wowww Marion...heftig hoor...en dapper dat je er over schrijft.....doe het rustig aan...en vind je weg heel langzaam weer terug......ik hoop dat de rust weer in je komt.....leuk dat je erweer was!!...liefs fijn weekend van mij...x !!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jeempie Marion wat zal je het moeilijk hebben gehad wel fijn om te lezen dat je niet bij de pakken neer gaat zitten en dat je jullie reispassie blijft uitvoeren.
    Goed ook dat je het bloggen weer op wil gaan pakken, praat de dingen van je af.
    Misschien heeft je huisarts het al bij je getest maar laat anders je bloed onderzoeken op B12, een te laag B12 gehalte kan ook stemmingswisselingen en depressies veroorzaken.
    Misschien heb je hier wat aan:
    http://home.kpn.nl/hindrikdejong/symptoom.htm
    Ik wens je heel veel geduld en doorzettingsvermogen toe.
    Lieve groet, Sas

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Vaak zweeft het inderdaad in de taboesfeer terwijl veel mensen er toch blijkbaar last van hebben. Lijkt me vreselijk om te hebben/zijn, maar ik vind het heel dapper dat je het hier vertelt!!! Misschien helpt het je door het allemaal op te schrijven en vind je zowaar mensen die je er een beetje boven op tillen door te lezen en een virtueel hart onder je riem te steken.
    Heel veel sterkte en ik hoop dat je er snel bovenop komt zodat we weer kunnen genieten van je prachtige foto's en berichtjes!!

    Liefs José

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dank jullie wel voor jullie lieve woorden dames! Het geeft een goed gevoel wanneer je zo door anderen gesteund wordt. -x-

    BeantwoordenVerwijderen